zdobywa z marszu. Potrafi jednak ukryć - tak jej się przynajmniej wydaje - prawdziwy stan rzeczy i sprawia wrażenie osoby kompetentnej w zakresie jej podległym, a także w sprawach spychanych na nią przez Rottweilera. Pozornie opanowana, rzeczowa, wewnętrznie nic się nie zmieniła. Każdego rana wchodzi w skórę innej osoby i ją samą zdumiewają cechy jakich do niedawna nawet u siebie nie podejrzewała. Lecz te metamorfozy kosztują. Po wielogodzinnym napięciu, około północy pada na tapczan gdzie osaczają sprawy firmy, córki, własnej nauki i najgorsza z nich: kruchość wynajętego dachu nad głową. Dotychczas gorszy czy lepszy, ten dach wydawał się pewny. Teraz nie. Już nawet