przyszło zrozumienie. Bałam się, bo przestałam być całością. I nie chodziło o to, że mam drugie serce... Był we mnie strach, który niszczył mnie od środka. Strach, że jestem uwięziona w ciele, które jest mi obce.<br>Gdy z wilgotnymi włosami wracałam z powrotem do chaty, oprócz mulan niosłam soczyste, słodkie źdźbła trawy i kilkanaście owoców l'dresty, a woda chlupotała w wiadrze, które zrobiłam z olbrzymich liści rosnących opodal strumienia.<br>- Jesteś. Nareszcie - wyszeptał na mój widok Dyjon. - Myślałem, że cię dopadły muloki. - Zamknął za mną drzwi i poprowadził w kąt, gdzie mieściły się nasze posłania. - Jesteś cała? Zdrowa? - Patrzył na mnie z