weń brutalnie silną pięścią przeciążenia. Mocno napiął mięśnie brzucha, jakby musiał chronić swoje wnętrzności przed uciskiem wielu niewidzialnych zupełnie kilogramów, a mimo to ciśnienie krwi w głowie pod białym hełmem stawało się wprost nie do zniesienia. w chwilę potem pozwolił szybkiej maszynie zsunąć się nieco w dół spokojnym, łagodnym, kontrolowanym ześlizgiem, którego precyzyjnie wymierzony łuk wypadał dokładnie nad walczącymi z morzem Szwedami. Biajgo, kiedy podchodził do nich od rufy, ześlizgnął się jeszcze niżej, na jakieś trzydzieści zaledwie metrów nad wodę.<br>Morze z tej wysokości miało inny zupełnie kolor: jakiś zimny, stalowoszary i upstrzony brudną pianą, znaczącą wzburzoną powierzchnię. Dosłownie, nigdzie nie