Mateusza, kierując się wskazówkami, <br>których udzielił mi w liście pan Kleks.<br><br>Po kilku godzinach lotu ujrzałem pod sobą w świetle <br>zachodzącego słońca dachy domów i ulice naszego <br>miasta.<br><br>- &lt;orig&gt;Emia uż isko&lt;/&gt;! - krzyknął mi w ucho <br>Mateusz, co znaczyło: - Akademia już blisko!<br><br>Rzeczywiście, po chwili dostrzegłem mury Akademii, park otaczający <br>ją ze wszystkich stron i samego pana Kleksa, który wyleciał <br>mi na spotkanie i z daleka wymachiwał rękami na powitanie.<br><br>Przed zapadnięciem mroku byliśmy już w domu.<br><br>Okazało się, że nieobecność moja trwała dwanaście <br>dni.<br><br>Nie umiem po prostu opisać radości, jaką odczuwałem <br>z okazji powrotu na ziemię. Koledzy nie mogli się mną <br>nacieszyć