nie obejmowały jednak jądra systemu. Niewątpliwie były one odstępstwami od obowiązującego wzoru komunizmu sowieckiego, lecz w żadnym razie nie naruszały jego istoty. Podstawowe sfery życia publicznego pozostawały, jak uprzednio, pod pełną kontrolą partii. Nadto Gomułkowska odwilż trwała bardzo krótko: począwszy od roku 1957 reżim zaczął - krok za krokiem - wycofywać się ze wszystkich &lt;orig&gt;demokratyzacyjnych&lt;/&gt; reform wprowadzonych w roku 1956. Polski komunizm wszedł w epokę poststalinowską.<br>Pomimo połowiczności zmian "polska droga do socjalizmu", jak nazywano Gomułkowskie reformy, zyskała znaczne poparcie społeczne. Zadecydowały o tym głównie dwa czynniki: usunięcie upokarzających oznak radzieckiej dominacji i powstrzymanie terroru. <br>Studencka rewolta w marcu 1968 roku, wspierana przez większość