drogi panie, ładnie by życie wyglądało, gdyby się nie kochało wierszy! Także pomysł! No, niech pan sobie wyobrazi - nic, tylko apteka i kuchnia. <br>Musiała urwać, bo już Wanda mówiła przejętym głosem: Piramidy, czy wy znacie?... - więc zmieniła się cała w słuch, ściskając w ręku swoją srebrną, plecioną torebkę. Wanda deklamowała ze wzruszeniem i zapałem, ale piękno rozśpiewanego słowa w zestawieniu z błyskiem fali, rozdzwonioną ciszą łąki i nieba objawiło się Henrysi dopiero, gdy zaczął mówić jeden z chłopców. Bo on właśnie nie deklamował, a mówił spokojnie, bez żadnej przesady, a z wielką mocą i uczuciem. <br>- Żyłem z wami, cierpiałem i płakałem z