1794". Zamieścił w niej swoją koncepcję ukrycia koron, powołując się przy tym na rzekomą kronikę kapucyńską, przechowywaną w krakowskim konwencie Kapucynów, a notującą wydarzenia z roku 1794, w tym także opis ukrycia regaliów. Nowakowski powiada, że ksiądz Wacław Sierakowski nakłonił swojego brata kanonika Sebastiana do otwarcia skarbca koronnego i wydobycia zeń insygniów koronacyjnych. Rzecz miała miejsce 25 kwietnia 1794 roku. Regalia natychmiast przekazano gwardianowi krakowskich kapucynów, który przewiózł je do dominikanów w Podkamieniu, tam oddał insygnia biskupowi Kasprowi Kazimierzowi Cieciszowskiemu. Stamtąd dostały się do klasztoru Kapucynów we Włodzimierzu Wołyńskim, czego rzekomo miał dokonać jakiś stary szlachcic.<br>Rok 1898 przyniósł dalsze rewelacje