generacji. Pyza, milcząc jak grób, z wypiekami i miną pełną skruchy, wycierała na kolanach pianę z podłogi, posługując się niedużą gąbką do naczyń.<br>Grzegorz bez słowa poszedł do łazienki po czerwony kubełek i szczotkę ze sznurków. Zebrał z podłogi całą wilgoć wraz ze śladami mąki, po czym wziął się do zeskrobywania ciasta ze stołu. W tej samej chwili po drugiej jego stronie pojawiła się Pyza, z policzkami jak dwie piwonie oraz dużym nożem kuchennym w dłoni i - czyniąc wiele zajadłego zgrzytu - zaczęła czyścić stół z drugiej strony.<br>We dwoje wymyli blat, wytarli go do sucha. Opróżnili garnek z eintopfem, wyrzucając kość