cień, w którym nagle zjawiło się to zwierzę, srebrne jak stepowe osiołki, z wyrastającym na czole długim prostym rogiem, i prowadzone przez kobietę o przesłoniętej welonem twarzy,<br>"Skąd ja znam tę dziewczynę?" - zdążyłem pomyśleć, nim to zwierzę dotknęło mnie wilgotnymi nozdrzami, dziwnie chłodnymi w tej spiekocie, i zmarszczyło wargi, jakby zgarniało mi z dłoni kostkę cukru,<br>a ja śmiało wyciągnąłem rękę, aby potrzeć jego róg, i wiedziałem na pewno, że spotka mnie szczęście, jakie dane jest tylko nielicznym, a to zwierzę pochyliło się ufnie ku mnie,<br>i ten jego cudowny róg wniknął we mnie, i stał się naraz żywy i prężny