dla dynamizacji oraz zmierzyć aktywność odbiorcy w procesie estetycznego doświadczenia. W pierwszym wypadku, gdy mówimy o określeniu w takim sensie struktury rudymentarnej, można oprzeć się na ocenie krytyków i historyków sztuki, którzy zdają się w pojedynczych wypadkach popadać w sprzeczność przy wydawaniu tego typu opinii, ale w ogólnym wymiarze zachowują zgodność i budują hierarchię tego, co łatwiejsze i trudniejsze w odbiorze sztuki.<br><br>Można posłużyć się obserwacjami, ukazującymi istnienie większej łatwości odbioru tzw. tradycyjnych form w sztuce niż np. sztuki konceptualnej, dadaistycznej, happeningu lub performance. W drugim wypadku, gdy mówimy o stopniu aktywności odbiorcy, poza pojedynczymi przypadkami, można twierdzić, że zależy ona