jest<br>najmniej czujna. Wyciągnęliśmy ze stołu metalowe nogi,<br>okręciliśmy je szmatami i po zamoczeniu przystąpiliśmy do<br>pracy. Za wszelką cenę trzeba rozchylić kraty tak, by mógł się<br>przez nie przecisnąć człowiek.<br> Okno nasze na szczęście znajdowało się niezbyt wysoko, nie<br>miało zabezpieczenia w postaci kosza drucianego. Szyby były<br>pomalowane na zielono farbą olejną, kraty też - nie były więc<br>widoczne z zewnątrz na tle szyb.<br> Jeden z więźniów stale czatował przy drzwiach, wsłuchując<br>się, czy wartownik na korytarzu nie zbliża się. Jeśli cokolwiek<br>podejrzanego usłyszał, zaraz nas ostrzegł. Wówczas błyskawicznie<br>wszystko powracało na dawne miejsce. Na oknie zawieszaliśmy<br>jakieś łachy.<br> Kraty były