Polacy poszukiwali swego starożytnego rodowodu. Za XV- i XVI-wiecznymi kronikarzami przyjmowali, że przodkami ich byli Sarmaci, waleczny lud zamieszkujący w przeszłości tereny polskie, ruskie i litewskie. W spadku po tych Sarmatach lub ze starożytnego, republikańskiego Rzymu szlachta przejęła wzory cnót obywatelskich i zachowań. Łączyła je ze zwyczajami i obyczajowością ziemiańską, elementami kultury rycerskiej, z religijnością, a także z zamiłowaniem do przepychu i wystawności, które kształtowało się pod wpływem Wschodu. Ten orientalizm stanowił jedną z cech oryginalnych polskiego baroku, był wynikiem nie tylko wojen, ale i żywych kontaktów handlowych z Turcją i chanatem krymskim.<br><br>Z przeświadczeniem o istnieniu starożytnego rodowodu szlachty