opanowaną miną. Jassmont przypomniał sobie psalm 18, Bóg uczynił ciemność kryjówką swoją, zadziwił się i wystraszył trafnością tych słów. Jak to rozumieć jesienią 1944? Bóg zszedł pełen rozpaczy na ziemię, zanurzył się w ludzkich cierpieniach i niepokojach i chodzi ciemną doliną, nad którą krążą stada czarnych ptaków. Opuszczone niebo jest zimne i dalekie. Ani boskie już, ani tym bardziej ludzkie.<br>Postać Szyca jakby się oddaliła. Szczegóły zanikały, rozmywały się, tylko koszula pozostała dostatecznie wyraźna, zatem osobna. Dlatego jego głos zdawał się bezosobowy, wydobywał się nie z niego, ale z miejsca za stołem. - Niech to diabli, znów gówniarze ciskają kamieniami - Szyc wybiegł