krzakiem.<br><br>Płodząc we łbie żądz nagłych jadowite męty,<br>Pełznął ku niej - w biel ramion zaborczo wśmiechnięty.<br><br>Tchem drapieżnym uderzył o senny brzeg ciała...<br>"Śmierć lub miłość!''... Pobladła - i miłość wybrała!<br><br>A w dalekim ogrodzie - za siódmą gęstwiną -<br>Tam widziano dwie dłonie, co z baśni w baśń płyną.<br><br>Żałowały się wzajem, zmarniałe przedwcześnie -<br>A deszcz padał w ogrodzie - i padał deszcz we śnie.<br><br>Obie mokre od deszczu, w nierównej z snem walce<br>Do modlitwy o szczęście splatały swe palce.<br><br>I w dalekim ogrodzie omdlewały czasem,<br>Gdy je Zmierzchun zbyt pieścił w swej norze - pod lasem.&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;ŚNIGROBEK&lt;/&gt;<br><br>Kiedy las od ukąszeń zmór drzewnych