Typ tekstu: Książka
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
150; opiekunkę ubogich i nieszczęśliwych.
Wirtemberska, podobnie jak autor Barda polskiego Adam Jerzy Czartoryski, była przedstawicielką tej generacji pisarzy puławskich, którzy na miejscu pierwszym stawiali nie Rozum i Doświadczenie, ale Uczucie i Imaginację. W Malwinie leksem „serce" – znak rozpoznawczy nowej szkoły uczuć – występuje w wielu zróżnicowanych kontekstach znaczeniowych. „Serce" bywa wzruszone, czułe, szczęśliwe, rozrzewnione, radosne, litościwe, stęsknione, zbolałe. „Serca" wobec siebie zachowują się tak, jak istoty czujące: przysięgają miłość, są domyślne i rzadko się mylą, kierują się prawami niezależnymi od rozumu. Sygnalizowane słowami „czucie", „serce" postawy i zainteresowania literackie pełniły w jakimś stopniu funkcję
Wirtemberska, podobnie jak autor Barda polskiego Adam Jerzy Czartoryski, była przedstawicielką tej generacji pisarzy puławskich, którzy na miejscu pierwszym stawiali nie Rozum i Doświadczenie, ale Uczucie i Imaginację. W Malwinie leksem „serce" – znak rozpoznawczy nowej szkoły uczuć – występuje w wielu zróżnicowanych kontekstach znaczeniowych. „Serce" bywa wzruszone, czułe, szczęśliwe, rozrzewnione, radosne, litościwe, stęsknione, zbolałe. „Serca" wobec siebie zachowują się tak, jak istoty czujące: przysięgają miłość, są domyślne i rzadko się mylą, kierują się prawami niezależnymi od rozumu. Sygnalizowane słowami „czucie", „serce" postawy i zainteresowania literackie pełniły w jakimś stopniu funkcję
150; opiekunkę ubogich i nieszczęśliwych.<br> Wirtemberska, podobnie jak autor Barda polskiego Adam Jerzy Czartoryski, była przedstawicielką tej generacji pisarzy puławskich, którzy na miejscu pierwszym stawiali nie Rozum i Doświadczenie, ale Uczucie i Imaginację. W Malwinie leksem „serce" – znak rozpoznawczy nowej szkoły uczuć – występuje w wielu zróżnicowanych kontekstach znaczeniowych. „Serce" bywa wzruszone, czułe, szczęśliwe, rozrzewnione, radosne, litościwe, stęsknione, zbolałe. „Serca" wobec siebie zachowują się tak, jak istoty czujące: przysięgają miłość, są domyślne i rzadko się mylą, kierują się prawami niezależnymi od rozumu. Sygnalizowane słowami „czucie", „serce" postawy i zainteresowania literackie pełniły w jakimś stopniu funkcję
