ruchu; zwrot tej siły w przypadku obrotu cząsteczki zgodnego ze wskazówkami zegara pokazują przerywane strzałki na rysunku 4.20b. Łatwo zauważyć, że dla drgania normalnego <gap> siły Coriolisa usiłują wzbudzić jedno ze zdegenerowanych drgań normalnych <gap> (ale z częstością <gap>. Analogicznie, dla drgania normalnego <gap> siły Coriolisa wzbudzają drganie normalne <gap>. Jeśli częstości <gap> różnią się znacznie, wzajemne wzbudzenia drgań będą słabe; efektywność wzbudzenia rośnie, gdy <gap>. Zauważmy, że siły Coriolisa nie działają na oscylujące jądra w przypadku drgania <gap>, w którym ruchy jąder zachodzą w kierunku osi obrotu. Natomiast dla drgania normalnego <gap> siły Coriolisa nie prowadzą do sprzężenia z żadnym innym drganiem, lecz periodycznie przyspieszają lub spowalniają obrót