ziemską".<br>Dwuznaczną nazwał Aleksander Isajewicz rolę czwartej Dumy, z jednej strony pracowitej, z drugiej jednak strony owładniętej fatalną myślą, iż należy obalić rosyjską państwową władzę monarchiczną i wykonawczą w czasie toczącej się wtedy wojny...<br>Czego zresztą udało się dokonać podczas rewolucji 1917 roku...<br>Traktujmy te &lt;orig&gt;Sołżenicynowskie&lt;/&gt; słowa jako naukę dla znakomitej części parlamentarzystów rosyjskich, którzy o Stołypinie wiedzą tylko tyle, iż był on "reakcyjnym kontrrewolucjonistą"...<br>Jednakże Sołżenicyn, wspomniawszy o "surowym doświadczeniu" rosyjskiego przedrewolucyjnego parlamentaryzmu, zwrócił się do deputowanych jako "przedstawicieli piątej Dumy", którzy oby kontynuowali tylko te dobre państwowotwórcze tradycje demokratyczne.<br>Jednak z mowy Sołżenicyna, przyjmowanej aplauzem raz z lewej, a