stertę wiórów. Szybko rozglądnął się dookoła i zagrzebał się w wióry. Nerwy miał napięte do granic możliwości. Po wyjściu z wiórów, przeszedł przez dworzec i dał "nura" w ogromny łan dorodnej pszenicy. Ponieważ było duszno i parno, położył się na ziemi i rychło zasnął. Obudził go charakterystyczny świst kos, towarzyszący żniwom. Za wszelką cenę chciał się stąd wydostać. Zaczął się czołgać. Kosiarze otoczyli Józka ze wszystkich stron. Zdezorientowany, wydobył pistolet. Chłopi cofnęli się, ale za nimi stało dwóch żandarmów z karabinami gotowymi do strzału. Szybko ocenił sytuację. Żandarmi musieli iść po jego śladach. Nie miał żadnych szans na wydostanie się z