miłości naszej,<br>O tym wszystkim, co zapomnieć trudno.<br>Śmierć nie zawsze umarłymi straszy -<br>Tylko człowiek duszę ma bezludną.<br><br>Słońce wskrzesza nakazem płomienia<br>Coraz chciwiej i coraz rozrzutniej,<br>I na świecie nic się nic odmienia -<br>Tylko ludzie są bezbrzeżnie smutni.<br><br>Naszych pieszczot świąteczność weselna<br>Schnie i żółknie słowami wątłemi -<br>Nasza miłość znojna i śmiertelna<br>Trwała krótko. Jak trzęsienie ziemi.&lt;/&gt;<br><br><br><br>&lt;div sex="m"&gt;&lt;tit&gt;NA ULICY SŁOWICZEJ&lt;/&gt;<br>Na ulicy Słowiczej, na ulicy zmyślonej<br>Nie ma wcale kamienic, tylko same balkony.<br><br>Pozawieszał je nigdyś na pozornych zawiasach<br>Obłąkany architekt, który nie żył w tych czasach.<br><br>Nikt z przechodniów nie dotarł do zmyślonej ulicy;<br>Unikają jej szklarze i wędrowni