wynikał wówczas zarówno ze społecznych oczekiwań (po raz pierwszy obywatel mógł się odwołać do niezależnej instytucji), jak i dynamicznego stylu pełnienia funkcji przez prof. Ewę Łętowską. Dzięki niej urzędowi rzecznika udało się zdobyć więcej władzy niż wynikało z litery prawa. Zdarzało się, że rzecznik zabierał głos, nie będąc do tego zobligowany. Gdy poproszono Ewę Łętowską, by zaprotestowała przeciwko likwidacji ośrodka dla nosicieli wirusa HIV w Piastowie, odmówiła. W zamian przygotowała dla pensjonariuszy audycję o muzyce operowej i spędziła z nimi popołudnie, w ten sposób pokazując swój stosunek do ludzi chorych.<br>Kryzys instytucji &lt;orig&gt;ombudsmana&lt;/&gt; wywołał - paradoksalnie - sam rzecznik, czyli prof. Tadeusz Zieliński