3 lata do Wiedeńskiego Instytutu Francuskiego. Zaczął pisać drobne referaty o francuskich współpracownikach Komisji i o polskiej korespondencji rodaka z Grerroble, Condillaca, którą w efekcie wydał. Wreszcie, borykając się z brakiem literatury polskiej we Francji, pracę ukończył i ogłosił w 1941. Ukazała się ona jako teza doktorska. Drukowano ją w <orig>zonie</> okupowanej, a obrona pracy miała się odbyć w tzw. <orig>zonie</> wolnej (Petaina) w Lyonie 8 sierpnia 1941. Potrzebne do przewodu egzemplarze przewieziono w koszu z bielizną przez granicę, reszta ujrzała światło dzienne dopiero po wojnie. W chwili, gdy książka Joberta się ukazała, archiwum oświecenia już nie istniało - spłonęło od bomb