fizycznej. Był to najprawdopodobniej rytuał wiecowej aklamacji analogiczny do germańskiego "potrząsania orężem" (vapnaták). W pełni wiarygodna jest też u Brunona informacja o karze, jaką na tym samym wiecu, wraz z decyzją o wypędzeniu misjonarzy, nałożono na współplemieńca, który ich wprowadził do kraju. Groźba spalenia jego domu, rozdzielenia majątku oraz sprzedaży żony i dzieci w niewolę odpowiada staroruskiej banicji (wydati z żenoju i z diet'mi na potok i na razgrablenije) oraz wspomnianej przez Thietmara represji za jawne opieranie się decyzjom lucickiego wiecu (spalenie domu i "nieustanna grabież" ruchomego mienia)35. Nie należy zatem lekceważyć pozostałych informacji hagiografów dotyczących tego samego wydarzenia. Oba