który mnie tu przyprowadził, i on zręcznie odciął go kozikiem i rozpruł - posypały się złote monety i drogie kamienie, a ta kobieta nawet nie drgnęła, gdy pochylony zbierał to spomiędzy jej nóg w obie garście,<br>- Potieriała soznanije? Spit? - spytał chłopak,<br>a ja podszedłem bliżej i rozchyliłem powieki jej lewego oka, źrenica uciekła w głąb, i wiedziałem, że ta kobieta nie żyje, i powiedziałem to głośno po rosyjsku:<br>- Umierła!<br>i zostawiliśmy ją tam, wymknęliśmy się stamtąd, on z łupem, ja ze strachem, choć to nie śmierć mnie przeraziła, bo widziałem dziesiątki, setki umarłych, ale miejsce, gdzie ją, tę nieznajomą kobietę, dosięgła, i