jednym zdaniu, że zachowam jego osobę we wdzięcznej pamięci. &lt;page nr=140&gt; - Mnie? - zdziwił się. - A czy wolno wiedzieć za co? - Otworzył mi pan oczy - odparłem.<br>- Czyżby! Moim zdaniem uczynił to ksiądz de Vos. - Pan mi poradził, bym jeszcze raz do niego poszedł. I okazało się, że to była jedyna rozsądna rzecz do zrobienia. Przecięła sprawę. A tak kręciłbym się jeszcze całymi tygodniami po Rzymie jak idiota.<br>Wstałem. Uścisnęliśmy sobie ręce. W progu Maliński zatrzymał mnie jeszcze na moment.<br>- Wraca pan wprost czy będzie się pan zatrzymywał po drodze?<br>- Nie wiem. Nie zastanawiałem się nad tym.<br>- A nie zabrałby się pan ze mną samochodem