z pisarzem włącznie - mówią jawnie kodem, słuchają znaków poprzednio ustalonych.<br>Stąd niesłychana zwięzłość i prostota w prowadzeniu fabuły: dość worek zedrzeć, aby minęła epoka. Ale zarazem - zagadkowość całości: stosunki, w jakie wchodzić mogą symbole, muszą być bardziej zawiłe i splątane aniżeli stosunki obrazów. Symbole są też bardziej "przyczepliwe":<br>łatwiej się związują i szybciej do siebie nawzajem odsyłają. Egzegeza Operetki może łatwo zająć setki stron... i nie będzie żadnej pewności, czy mówić będzie o wątkach rzeczywiście Gombrowiczowskich (spotykają się one w tej sztuce niemal wszystkie), czy też o nagromadzonych przez wieki znaczeniach teatralnych symboli i gestów.<br>Operetka nie podaje się za żadną