dobywa się bełkot. Zygmunta ogarnęło nieprzyjemne wrażenie, że zaraz ktoś złapie go za głowę i pociągnie do sinoniebieskich trupów, że szkielety pelargonii chwycą go za szyję i zaczną dusić. Na szczęście jeszcze kilka kroków i znalazł się przy nocnym, na skrzyżowaniu z Jagiellońską. Zygmunt wolał spotkać kogokolwiek niż walczyć ze zwidami dziecięcej wyobraźni. A tutaj kilku znanych z widzenia meneli okupowało wejście sklepu, nie mogąc uwierzyć, że do winiacza brakuje im trzydziestu groszy. Największy z nich, zwany Wojtusiem, nie miał lewej ręki, z rękawka sterczał kikut jak ślepa larwa. Słynna to była kiedyś sprawa, choć mało oryginalna. Podobno Wojtuś kręcił z