do Paryża. Pomogli mi się wycofać, asekurując trzema policyjnymi samochodami.<br>Po 22 godzinach jazdy, w nocy, zgasiłam silnik na Place (Etoile. Stałam pod znakiem zakazu postoju, ale było mi wszystko jedno. Na karteczce miałam telefony Edwarda, Wajdy, który wtedy robił w Paryżu "Dantona", mojego reżysera, producenta. Nie zadzwoniłam do nikogo, zwinęłam się na siedzeniu i zasnęłam. Spało dziecko, spał pies, spałam ja. Dojechałam i czułam się szczęśliwa.<br>Zaczął się najdziwniejszy okres w moim życiu. W Polsce stan wojenny, koledzy trwali w bojkocie telewizji, a ja z mężem i przyjaciółmi robiłam przyjemny film, we wspaniałych kostiumach, mając wokół siebie domy milionerów na Lazurowym