do drzwi, wszedł usłyszawszy przyjazny pomruk. Ambasador popatrzył na niego okiem rozjuszonego byka, rozmawiał z kimś przez telefon. Chyba z domem, bo po węgiersku. Wreszcie troskliwie opuścił słuchawkę, jakby się bał ją rozgnieść ciężką ręką.<br>- Cóż jeszcze powiecie, radco? - zaczął wytrzymując go długim milczeniem. - On się przyszedł poskarżyć, że go zwodzicie.<br>Terey słuchał spokojnie, nie spiesząc się z obroną, wybierał papierosa, osadzał w kościanej lufce.<br>- Czy można?<br>- Ależ oczywiście, palcie. Na to są. Obawiam się, że tylko w takich sprawach pytacie mnie o pozwolenie, przypominacie sobie o moim istnieniu... Jeżeli chodzi o zawieranie znajomości, o nocne przesiadywanie w klubie, to wam