stabilizacji kapitalizmu.<br>W swej analizie stosunków wewnętrznych Polski Brand powtarzał ocenę, jaką znajdujemy w wielu dokumentach KPP sprzed 1926 r., według której endecję uważano za główną i tradycyjną partię burżuazyjną, piłsudczycy natomiast byli przedstawiani "jako grupa demokratycznych ideologów drobnomieszczaństwa". W swym dążeniu do rozszerzenia frontu walki z Chjeno-Piastem Brand zwraca uwagę na niejednolitość w obozie Piłsudskiego. Piłsudski wprawdzie "chciałby być wodzem burżuazji", ale w świadomości szerokich mas pozostał "jeszcze wyrazicielem drobnomieszczańskiej demokracji". Brand zastanawia się nad możliwością oderwania części zwolenników obozu belwederskiego od Piłsudskiego drogą włączenia ich do walki o zespół żądań demokratycznych i ogólnonarodowych, stawiając ich przed alternatywą: "czy Polska