i flamandzkiej, nie lekceważy się też - tak, tak! - dodekafonii, puszczanej wszakże w znośnych dawkach nocną porą, gdy wszystkie niewinne dzieci poszły już dawno spać.<br>Sobotnim popołudniem słuchałem koncertu prowadzonego z naturalnym wdziękiem przez Irenę Myczkę. Rozbrzmiewała III Symfonia Mahlera. I raptem ..., och, nie!... Czy pamiętają państwo, jak donosiłem o barbarzyńskim zwyczaju przerywania utworów w Eufonii i o złośliwym przerwaniu Mahlerowskich Kindertotenlieder? Coś takiego się właśnie zdarzyło w programie Polskiego Radia. Czyżby barbarzyństwo szerzyło się i u nas? <br>Chyba nie, to tylko złośliwość rzeczy martwych. Zawinił niesprawny odtwarzacz firmy Sony i to nie pierwszy już raz. Zwracam się tedy na falach eteru