związała Wirtemberską z nurtem prac nad rozwojem języka rodzimego, ukazywała walory literatury emocjonalnej w jej wariancie idyllicznym, uczyła antynormatywizmu w interpretacji natury.<br> Delillizm, florianizm, gessneryzm stanowiły główny przedmiot literackich fascynacji w początkowym okresie twórczości Wirtemberskiej. Droga rozwoju pisarskiego prowadziła jednak autorkę w kierunku odczytywań głębszych niż u idyllików sensów ludzkiego życia, wzbogacenia możliwości odczuć bohatera o domyślnym sercu, różnicowaniu przeżyć wynikających z kontaktów z naturą i przeszłością. Nieskomplikowane struktury literackie sielanki i łzawej komedii zostały niebawem zastąpione nowatorskim na gruncie polskim typem prozy psychologicznej oraz emocjonalną narracją &#132;podróży serca".<br> W roku 1788, dzięki staraniom Czartoryskich, Wirtemberscy przenieśli się do Polski