pracownicy <br>drogowi .<br> - Zenek! wykrzykuje cichym, zdławionym szeptem Julek. - Zenek! - Nie umie powiedzieć <br>tego, co czuje. Przysuwa ramię do ramienia przyjaciela, chce być blisko.<br> Pestce i Marianowi także brakuje słów. W oczach mają jeszcze przeżyty dopiero <br>co strach i zdumienie. Ten Zenek!... To, co pół godziny wcześniej zdarzyło się <br>pod ścianą żywopłotu, staje się nieważne, jakby nigdy nie istniało lub jakby <br>wcale nie dotyczyło tego chłopca, którego mają przed sobą i który zachował się <br>jak bohater. Patrzą na niego z zachwytem.<br> Ula jest znowu blada, usta jej drżą. Na szczęście nikt tego nie dostrzega wszyscy <br>skierowali wzrok na Zenka. <br> - No. ale syna