nadzwyczajny
Słownik języka polskiego PWN*
nadzwyczajny
• nadzwyczajnie • nadzwyczajność
1. «wybijający się ponad przeciętność lub bardzo rzadko się zdarzający»
2. «spowodowany szczególnymi okolicznościami lub nieprzewidziany w programie, planie»
• nadzwyczajnie • nadzwyczajność
członek czynny, rzeczywisty, nadzwyczajny, zwyczajny; członek korespondent, członek tytularny «w towarzystwach naukowych: tytuły pracowników naukowych»
dodatek nadzwyczajny «numer dziennika wydawany poza zwykłym nakładem, np. z racji wydarzenia wielkiej wagi»
profesor nadzwyczajny «stanowisko samodzielnego pracownika naukowego, niższe od stanowiska profesora zwyczajnego»
rewizja nadzwyczajna «zaskarżenie do Sądu Najwyższego prawomocnego orzeczenia sądu kończącego postępowanie w danej sprawie»
Synonimy
Zagraj z nami!
