Oporów
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Słownik języka polskiego PWN*
opory «przeszkody natury psychicznej powstrzymujące kogoś przed zrobieniem czegoś»
opór
• oporowy
1. «przeciwstawianie się czyjeś woli lub przemocy; też: nieuleganie jakiejś sile»
2. «siła powstająca przy wprawianiu ciał w ruch lub wywołana ruchem tych ciał i skierowana przeciwnie do kierunku ruchu»
3. zob. pług w zn. 2
• oporowy
kozioł oporowy, odbojowy «wygięte do góry szyny na końcu ślepego toru kolejowego, połączone belką, zabezpieczające tabor przed stoczeniem się z szyn»
Porady językowe
Młodzieżowe Słowo Roku
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
