filozofia
Wielki słownik ortograficzny PWN
filozofia -fii, -fię; -fii (skrót: filoz.)
Biblioteka Klasyków Filozofii Biblioteki Klasyków Filozofii
Słownik języka polskiego PWN
filozofia
• filozoficzny • filozoficznie
1. «nauka zajmująca się rozważaniami na temat istoty bytu, źródeł poznania itp.; też: określony system filozoficzny stworzony przez jakiegoś filozofa lub szkołę filozoficzną»
2. «wydział uniwersytetu, na którym są prowadzone studia z zakresu tej nauki»
3. «nauka zajmująca się ogólnymi rozważaniami na temat danej dziedziny wiedzy»
4. «ogólne zasady, idee, cele leżące u podstaw powstania lub funkcjonowania czegoś»
5. «czyjeś poglądy, przemyślenia i system wartości tworzące spójną całość»
• filozoficzny • filozoficznie
filozofia dialogu, spotkania «kierunek w filozofii współczesnej uznający za cel komunikację z drugim człowiekiem, Bogiem, światem, która jest możliwa dzięki potraktowaniu ich jako partnerów w dialogu»
filozofia immanentna «koncepcja z przełomu XIX i XXw. głosząca, że rzeczywistość nie istnieje niezależnie od poznania»
filozofia sztuki, nauki, kultury itp. «nauka zajmująca się ogólnymi rozważaniami na temat istoty i struktury sztuki, nauki, kultury itp.»
Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego
Porady językowe
przymiotniki od nazw osób
1.12.2006
Chciałam prosić o rozstrzygnięcie pisowni przymiotników: pisma platońskie / Platońskie, jaskinia platońska / Platońska, platoński / Platoński model dialogu, kantowska / Kantowska etyka powinności, filozofia heideggerowska / Heideggerowska. Przeczytałam uważnie odpowiedzi udzielone w poradni, ale w dalszym ciągu nie wiem, czy np. ontologię arystotelesowską można pisać z dużej litery, czy mam ją traktować analogicznie do pojęcia geometria riemannowska.
Dziękuję bardzo za odpowiedź,
Ania P.
Dziękuję bardzo za odpowiedź,
Ania P.
licencjat i doktorat
27.04.2006
Czy obydwa zwroty: doktorat filozofii i doktorat z filozofii (podobnie: licencjat filozofii i licencjat z filozofii) są poprawne?
modularny, modułowy i nie tylko
28.03.2003
W jednej z odpowiedzi p. dr M. Bańko porusza problem modularny/ modułowy. W tekście z niemieckiego, który akurat tłumaczę, firma (meblowa) szczyci się tym, że popiera politykę modularną/ modułową. Jest mowa też o filozofii modularnej/ modułowej i o takowej strategii. Tylko czy w języku polskim można tego przymiotnika użyć w takim kontekście? Chodzi o to, że poszczególne przedstawicielstwa firmy specjalizują się w wąskim zakresie (by wypełnić nisze rynkowe) i jako poszczególne moduły tworzą harmonijna całość. W różnych słownikach, jak i w internecie, spotkałam się z modułową budową czegoś tam, strukturą i koncepcją. Modularna była architektura, cegła i budowa. Wszystko w sensie dosłownym. W takim przenośnym, jak chce tego mój klient, przymiotnik ten nie występował. Czy jest on w takim razie poprawny, czy trzeba użyć jakiegoś innego? Jakiego? Serdecznie dziękuję z góry za pomoc.
Korpus języka polskiego
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... e.
Akupunktura jest terapią, której podstawy tkwiąca głęboko w chińskiej filozofii. Aby w pełni ja zrozumieć, należy zgłębić przede wszystkim pojęcia... - ... z filozofią typu pozytywistycznego. Otóż dla mnie przejście od definicji filozofii jako niezależnej od objawienia - co wydaje mi się określać filozofię...
- ... zaś i to bynajmniej niebagatelna głosi, iż najbardziej dojrzałą postać filozofii stanowi już nie marksizm-leninizm, lecz tzw. postmodernizm. Czym jest...
Encyklopedia PWN
filozofia
najbardziej ogólna, fundamentalna, racjonalna i krytyczna wiedza o wszystkim, co istnieje;
[gr., ‘umiłowanie mądrości’ < philéō ‘miłuję’, sophía ‘mądrość’],
jeden z głównych nurtów filozofii współczesnej jego przedstawiciele głoszą, że podstawowym celem filozofii jest analiza pojęć, twierdzeń i problemów filozoficznych. Ponieważ pojęcia te i twierdzenia są wyrażane w języku, filozofia analityczna jest analizą języka; bywa także określana mianem filozofii lingwistycznej;
filozofia poznania, epistemologia, gnoseologia,
dyscyplina filozoficzna, której przedmiotem są ludzkie poznanie i wiedza.
filozofia przyrody, łac. philosophia naturalis, cosmologia, kosmologia filozoficzna:
poglądy filozoficzne występujące od II w., ukształtowane pod intelektualnym wpływem wiary chrześcijańskiej, lub rodzaj filozofii zakładający niesprzeczność między racjonalnym porządkiem wiedzy a prawdami objawienia chrześcijańskiego;
