kara

Wielki słownik ortograficzny PWN*

kara -rze, -rę: kara boska
Kara-kum ndm a. Kara-kumu, Kara-kumie; przym.: karakumski: pustynia Kara-kum
Kara Mustafa Kara Mustafie, Kara Mustafę

Słownik języka polskiego PWN*

kary II «koń maści karej»
• kara
kara
1. «środek wychowawczy stosowany wobec osoby, która zrobiła coś złego»
2. «środek represyjny względem osób, które popełniły przestępstwo»
kara konwencyjna «kara za niedotrzymanie umowy ustalona w przepisach prawnych»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego