kulanie

Wielki słownik ortograficzny PWN*

kula -li, -lę; kul
kulać -am, -ają

Słownik języka polskiego PWN*

kulać zob. kulnąć.
kulnąć — kulać «potoczyć coś okrągłego»
kula I
1. «bryła ograniczona powierzchnią zamkniętą, której wszystkie punkty są jednakowo odległe od środka tej bryły»
2. «przedmiot mający kształt tej bryły»
3. «metalowy, kulisty sprzęt sportowy o określonym ciężarze, używany do miotania»
4. «pocisk ręcznej broni palnej i dział»

• kulowy
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Słowniku języka polskiego

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

kulanie
kulać
kula I
kula II

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Zasady pisowni i interpunkcji

Kliknij, aby zobaczyć „kulanie” w Zasadach Pisowni

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „kulanie” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „kulanie” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „kulanie” w Encyklopedii PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego