przestrzeń
Wielki słownik ortograficzny PWN*
przestrzeń -eni; -enie, -eni: przestrzeń euklidesowa
Słownik języka polskiego PWN*
przestrzeń
1. «nieograniczony obszar trójwymiarowy, w którym zachodzą wszystkie zjawiska fizyczne»
2. «część takiego obszaru objęta jakimiś granicami; też: miejsce zajmowane przez jakiś przedmiot»
3. «rozległa, pusta powierzchnia bez wyraźnie oznaczonych, widocznych granic»
4. «odległość między czymś a czymś»
5. «ogół zjawisk społecznych, politycznych itp.»
otwarta przestrzeń «teren odkryty, niezabudowany i nieporośnięty drzewami»
przestrzeń euklidesowa, kartezjańska «przestrzeń, której właściwości dają się opisać aksjomatami geometrii absolutnej oraz aksjomatem równoległości»
Zasady pisowni i interpunkcji
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
