rozproszony
Wielki słownik ortograficzny PWN*
roz•proszyć -szę, -szą; -sz•cie
Słownik języka polskiego PWN*
układ dyspersyjny, rozproszony «układ fizycznie niejednorodny, składający się z fazy rozpraszającej i znajdującej się w niej w postaci drobnych cząstek fazy rozproszonej»
rozproszyć — rozpraszać
1. «rozsypać, rozrzucić lub roznieść na wszystkie strony»
2. «zmuszając kogoś do odwrotu, rozpędzić na wszystkie strony»
3. «rozmieścić w różnych miejscach, daleko od siebie»
4. «rozdzielić na części coś jednorodnego; też: roztrwonić»
5. «przeszkodzić w skupieniu się»
6. «spowodować zanik jakichś, zwykle negatywnych uczuć, stanów psychicznych»
7. «o źródłach światła: rozjaśnić»