trzepotanie
Słownik języka polskiego PWN*
trzepotać
1. «poruszać czymś szybko albo wykonywać czymś szybkie ruchy, często powodujące szelest, szum; też: sprawiać, że coś się porusza»
2. «o skrzydłach ptaków, rozwieszonych ubraniach itp.: poruszać się na wietrze szybko, rytmicznie»
3. «o sercu: bić mocno»
4. «o płomieniu: palić się nierówno»
lot trzepoczący «lot owadów, podczas którego następują bardzo szybkie uderzenia skrzydeł»
Zasady pisowni i interpunkcji
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
