ucho

Wielki słownik ortograficzny PWN*

ucho (narząd słuchu); uszy, uszu (a. uszów), uszom, uszami (a. uszyma), uszach
ucho (uchwyt); ucha (a. uszy), uch (a. uszu, a. uszów), uchom (a. uszom), uchami (a. uszami), uchach (a. uszach)
uch a. uch!

Słownik języka polskiego PWN*

ucho
1. «jedna z dwóch części ciała, jakie znajdują się po obu stronach głowy u ludzi i zwierząt, będąca częścią narządu słuchu»
2. «narząd słuchu i równowagi; też: zmysł słuchu»
3. «uchwyt w kształcie łuku lub pętli, umocowany do naczynia lub torby»
4. «opuszczane klapki przy czapce, chroniące uszy przed chłodem»
5. «otwór w igle służący do nawlekania nitki»

• uszny
ucho liny «koniec liny zgięty i wpleciony w nią, zwykle wzmocniony i usztywniony»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego