wentyl
Słownik języka polskiego PWN*
wentyl
• wentylowy
1. «zawór umożliwiający wtłaczanie powietrza, a uniemożliwiający jego uchodzenie z dętki; też: część tego zaworu w postaci gumowego przewodu»
2. «urządzenie do zamykania otworów i regulowania przepływu cieczy lub gazu przez przewody»
3. «klapa w instrumentach dętych blaszanych, której naciśnięcie powoduje włączenie dodatkowych części instrumentu i zmianę wysokości dźwięku»
4. «urządzenie w organach otwierające dopływ powietrza do piszczałek»
• wentylowy
wentyl bezpieczeństwa
1. «zawór otwierający się samoczynnie, gdy ciśnienie gazu albo pary w zbiorniku lub przewodzie przekroczy dopuszczalną wielkość»
2. «o czymś, co przyczynia się do rozładowania napięć i konfliktów»
