wybladły
Wielki słownik ortograficzny PWN*
wy•blad•ły; -d•li
wy•blad•nąć -blad•nę, -blad•niesz, -blad•ną; -blad•nij•cie; -bladł (a. -blad•nął), -blad•ła, -blad•li; -bladnąwszy; zob. wyblednąć
wy•bled•nąć -bled•nę, -bled•niesz, -bled•ną; -bled•nij•cie; -bladł (a. -bled•nął), -blad•ła (a. -bled•ła), -bled•li; -bladł•szy (a. -bled•nąwszy)
Słownik języka polskiego PWN*
wybladły «taki, który wybladł»
wybladnąć zob. wyblednąć.
