8. [22] Oznaczanie miękkości spółgłosek
Dokonywane jest ono w piśmie w trojaki sposób:
a) miękkość spółgłosek poprzedzających samogłoskę oznaczamy za pomocą litery i, zob. 7.1., punkt b;
b) miękkie spółgłoski środkowojęzykowe na końcu wyrazu lub przed spółgłoską oznaczamy za pomocą liter ze znakiem diakrytycznym miękkości, np.
ćma, dać, dzwoń, dźwig, hańba, kładź, koń, maź, paź, płać, szadź, śmiech, źle;
c) miękka głoska j ma odrębny, swoisty znak w piśmie, jednak w wyrazach zapożyczonych bywa często oznaczana przez literę i, por.
anarchia, diabeł, diabetyk, diachroniczny, dialekt, diecezja, dieta, hiacynt, tiara, wymawiane odpowiednio: [anarchja, djabeł, djabetyk, djachroniczny, djalekt, djecezja, djeta, chjacynt, tjara].