I swojskie ł, i mimowolne skojarzenie z najbliższą fonetycznie blachą – mogą sugerować ch.

Jednak to rzadkie, choć niebłahe słowo ma tu dźwięczne samo h i możemy je uzasadnić osobliwą wymianą z z w skuzynowanym z nim słowie błazen oraz obecnością w języku rosyjskim słowa błagoj, którego pochodzenie jest podobne, choć znaczenie krańcowo odmienne: błagoj to ‘dobry’, a błahy to dziś ‘mało ważny’, a dawniej ‘marny, lichy’. Lichy – przez ch jednakowoż.