Słowo fajny pochodzi z języka niemieckiego, ale ma odleglejsze źródła romańskie. Pierwotnie służyło aprobatywnej ocenie towaru (fajny towar to towar w dobrym gatunku),

dziś może być pochwałą w zasadzie wszystkiego, por. wybrane konteksty z Narodowego Korpusu Języka Polskiego: fajna dziewczyna (imprezka, muzyka, piosenka, stronka), fajny chłopak (filmik, programik), fajne kosmetyki (ciuszki, zdjęcia). Z przykładów tych dobrze widać, że fajny to słowo potoczne.