Ług to środek piorący znany już starożytnym, wodny roztwór wodorotlenku sodu lub potasu, pozyskiwany z węgla drzewnego. Łuk to broń miotająca strzały, a także zakrzywiona linia, często jako element architektoniczny, por. łuk triumfalny.

Pierwsze z tych słów ma pochodzenie średnio-dolno-niemieckie, drugie prasłowiańskie. Na tle szkolnych przykładów typu lód – lud czy morze – może para ług – łuk jest mniej banalna, mogłaby więc stanowić atrakcję dla ambitniejszych uczniów. W Wielkim słowniku ortograficznym PWN jest obszerniejsza lista wyrazów różnie pisanych, a identycznie wymawianych (tzw. homofonów), obejmuje ona ponad 100 pozycji.