Czyli: w porządku, do zaakceptowania. Wyrażenie składa się z dwóch słów, z których jedno to forma słowa nic, odnoszącego się do czegoś, czego nie ma; drugie to celownik zaimka, który nie ma mianownika i wyraża samozwrotność.

A jednak: w porządku. Niczego temu czemuś (czy też komuś) nie brakuje, jest sobie i już. Taki sobie nie jest najlepszy, a niczego sobie nic by sobie z tego nie robił, gdyby nie był uznany za dobry. Ale jest, po części pewnie i dlatego.