bezszelestnie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... Już nic biednemu dziecku na ziemi nie pomoże.
Śnieg pada bezszelestnie, zwyczajnie i powszednio,
Śmierć brodzi po pokoju i świece gasną... - ... tę scenę: mroczna sala, zbroje i stare portrety na ścianach, bezszelestnie poruszająca się służba. Rodzina siedzi przy długim stole w strojach...
- ... dane mu było samemu wybrać stosowny moment na wejście. Drzwi bezszelestnie otworzyły się tuż przed nosem. - Zapraszam do środka, panie Jassmont...
- ... zmechanizowanej bieganiny nastąpiła znowu grobowa cisza. Brama wyjazdowa rozwarła się bezszelestnie i wielkie, czarne auto wyjechało z niej, miękko kołysząc się...
- ... miałaby wracać, skoro tak wspaniale jest fruwać, mienić się zachwytem, bezszelestnie krążyć wokół niego.
Rześki i radosny jedzie samochodem, włącza radio... - ... jak u siebie.
- Danuszka - woła babcia, zjawiając się niespodziewanie a bezszelestnie, jakby była duchem zamieszkującym w którymś z mebli.
- Niet, babuszka... - ... przemieszany z pierwszym śniegiem. Pobielone ścieżki ogrodu majaczyły nieprzyjemnie. Kobiety bezszelestnie stąpały po wilgotnej ziemi. Gdy w pewnej chwili Alina obejrzała...
- ... pod pachą. Teraz, słysząc jej prostackie "ojej, ojejku", oddaliła się bezszelestnie "z burzą w sercu i krzykiem boleści". Nie mogła zasnąć...
- ... kształtów, bez głosu. W swoich powłóczystych szatach sunęły między straganami bezszelestnie jak duchy. W Afganistanie nigdy nic od nich nie zależało...
- ... to Kolumb, szeptem. Zygmunt ma oko zamknięte.
Jerzy kiwa głową, bezszelestnie składa gazetkę, ale gdy podnosi wzrok, natyka się znów na... - ... ale szło... Przepchałam go półtora metra i drzwi otworzyły się bezszelestnie.
Wyjrzałam na zewnątrz. Nadal żywego ducha! Pozostawiając otwarte wrota popędziłam... - ... chorym. Surma nie odpowiedział, może nie usłyszał. Podeszła na palcach, bezszelestnie podsunęła krzesło, usiadła. Trwali tak naprzeciw siebie, nic nie robiąc...
- ... niej czy do mnie?
Bolesny grymas, opuszczone ramiona. Wychodzi zgarbiony, bezszelestnie zamyka drzwi. Proszę zostać, chce wołać Marta, ale zagryza usta... - ... tafli, jak wyrzut sumienia pojawia się druga twarz. Urszula. Stąpa bezszelestnie w swoich śmiesznych papuciach z przeszwami uformowanymi w dwa zwierzęce...
- ... jakimś przedziwnym zrządzeniem historii przeniesione z architektury wschodu. Stateczek płynie bezszelestnie. Patrzą na nas strome skały. Przewodnicy opowiadają krwawą legendę o...
- ... i w bród przedrzeć się do brzegu. Rozebrał się, niemal bezszelestnie zanurzył się w wodę. Nogi ugrzęzły mu po łydki w...
- ... za kilka miesięcy.
Można tu wyczuć cichą postać spacerującą korytarzem. Bezszelestnie przesuwa się od dziecka do dziecka, dotyka roześmianych główek, głaszcze... - ... coraz bardziej. Nie można było dłużej pozostawać w niszy... Niemal bezszelestnie wycofał się za zbite z desek drzwi. Chciał uciekać, ale...
- ... czoło o jej skroń.
Kucharz snuł się w ciemności boso, bezszelestnie. Zapalił lampę na biurku. Maski uśmiechnęły się ze ścian wyszczerzonymi... - ... spodeczki, rogaliki, masło, kawa. Położyła tackę przed władcą podziemi i bezszelestnie znikła. Wielki Marsjanin zabrał się do jedzenia. Tego było już...
