bezszelestnie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... raz wywiedli białych w pole. Rankiem 28 lipca wódz Lusterko bezszelestnie przeprowadził wojowników między drzewami, krawędzią wzdłuż stoku kanionu. Jednocześnie reszta...
- ... nikogo. Wszedł do budynku. W przestronnej sali panowała
cisza. Stąpając bezszelestnie dotarł do następnej,
kilka otworów wiodło stąd do sąsiednich pomieszczeń... - ... na dłoni drobne ciałko
obleczone puszystym futerkiem. Odtrącone, upadło gdzieś
bezszelestnie. W tej samej chwili poruszył się niewyraźny
cień majaczący ponad... - ... przykryty był białymi czapami, które co jakiś czas osuwały się bezszelestnie, odsłaniając głęboką zieleń świerkowych gałęzi. Mniejszych drzew i krzewów w...
- ... walczy o najwyższą stawkę z nieobliczalnym człowiekiem. Resztką sił, powoli, bezszelestnie dźwignęła się z podłogi i zakradła się za nim. Po...
- ... wyparowują razem z potem, głębszym wydechem, kilkunastoma włosami, które opadają bezszelestnie na wypłowiałe kafle.
Coś jednak zostaje. Pamiętam, że chodziłem po... - ... powie.
Cisza coraz dłuższa, zaczynam się już niepokoić, że może
bezszelestnie odeszła od drzwi i nigdy ich przede mną nie otworzy... - ... zapadnięcia ciemności, a potem, pod osłoną nocy,
wpłynąć. Wojownicy wyskoczą bezszelestnie na piasek,
przekroczą wał i pójdą natychmiast w głąb
lądu... - ... piołunu, szałwii, kolendry i anyżku. - Regis? To ty?
- Ja - cyrulik bezszelestnie wyłonił się z mroku. - Martwiłem się o ciebie. Nie jesteś... - ... właśnie przed żelazną furtką Polish Shipping Mission zatrzymał się sunący bezszelestnie mercedes. Prowadzący go oficer marynarki, wysokiej chyba rangi sądząc ze...
- ... niej zadowolony, ale nie może, jak ma poruszyć ręką, skoro bezszelestnie unosi się pod sklepieniem namiotu.
- Czemu nie jesteś szczera? - Krzysiek... - ... przestrzeni z ledwo widoczną latarnią w środku. Kroki zatrzymały się. Bezszelestnie skradając się, Pender ujrzał, że ten drugi pod latarnią najwidoczniej...
- ... a jego pierś unosiła się miarowym oddechem.
Awaru wsunął się bezszelestnie do wnętrza i oparł
plecami o chłodny kamień ściany. Rozejrzał... - ... skraju trzcin, wszedł do wody i dalej starał się płynąć bezszelestnie, by jej nie spłoszyć. W końcu ją zobaczył - leżała na...
- ... Prześliznęła się kocim ruchem między Kiernackim a ościeżnicą i naprawdę bezszelestnie podbiegła do schodów.
Szedł za nią, osłaniając tyły. Olbrzymi salon... - ... Zwiewaj! - powiedział szorstko. - Chcę zapalić.
Alek bez słowa zsunął się bezszelestnie z okna. Zamknął je. Spuścił roletę. Gdy Andrzej zaświecił, od... - ... istnienie. Cisza niezmienna trwała ponad tym wszystkim. Mała wiewiórka przemknęła bezszelestnie pomiędzy mogiłami i dopadłszy najbliższego drzewa chyżo się na nie...
- ... ciemnościach. Pod stopami
cichutko skrzypiał drobny żwir. Jakiś niewielki ptak bezszelestnie
przeleciał nad głowami. Powietrze było upalne, pełne nieznanych zapachów.
Oddychało... - ... czoła i wyszedł.
Sunął po korytarzu w swych białych sandałach bezszelestnie jak widmo, patrzył wprost przed siebie nieruchomym, bezdusznym spojrzeniem. Drzwi... - ... spoczynku, towarzystwo opornie rozpraszało się na grupki. Bosonoga służba biegała bezszelestnie, podając trunki i cygara. Ktoś włączył wentylatory i nakrochmalone muśliny...
